Elastografia w diagnostyce piersi

Zastosowanie elastografii dynamicznej w diagnostyce piersi opiera się na zdolności tej technologii do tworzenia w czasie rzeczywistym kolorowej mapy sztywności tkanek w oknie obrazowym badanego obszaru piersi oraz obiektywnego (w przeciwieństwie do elastografii statycznej/kompresyjnej) pomiaru sztywności tkanki w obszarze zainteresowania.

W elastografii dynamicznej kolorowy obraz powstaje wyłącznie w wyniku pracy głowicy jako nadajnika i odbiornika fali ultradźwiękowej z jednoczasową obróbką elektroniczną sygnału w czasie rzeczywistym, a nie wskutek kompresji badanej tkanki głowicą naciskaną ręką badającego. Pozwala to na całkowitą obiektywizację oceny uzyskanych obrazów, zarówno jakościowej – kolorowej mapy tkanki w obszarze zainteresowania, jak i ilościowej – pomiaru minimalnej, maksymalnej i średniej sztywności badanej zmiany; w ślad za obiektywizmem idzie powtarzalność badania i niezależność od przyzwyczajeń operatora. SWE bardziej niż usg pozwala np. na identyfikację guzków satelitarnych.

Elastografia dynamiczna znacząco poprawia czułość i swoistość rozpoznania zmian w piersiach i kwalifikacji ich do odpowiedniej kategorii BIRADS, co ma kluczowe znaczenia dla dalszego postępowania z pacjentką, a zwłaszcza pomaga w rozstrzygnięciu między kategoriami BIRADS 3 i 4, przez co pozwala ograniczyć liczbę inwazyjnych procedur diagnostycznych (biopsji aspiracyjnych cienko- i gruboigłowych) bez uszczerbku na precyzji rozpoznania i bezpieczeństwie pacjentki.

Comments are closed.